تصاوير منتخب
۱۸
شهریور ۹۴
نظرات
۰
پاداش کسی که چراغ مسجد را روشن کند و مسجد را گرامی بدارد
حمیدرضا شیرمحمدی
پاداش کسی که چراغ مسجد را روشن کند و مسجد را گرامی بدارد ا
آیات قرآن و روایات معصومین (س) مسلمانان را به ایجاد پایگاه فرهنگی و ساختن مراکز عبادی و تعمیر آن، ترغیب کرده و به بیان آداب بهره گیری از مسجد و برکات و آثار سازنده دنیوی و اخروی آن پرداخته است. بخشی از روایات ترغیب کننده به بنا و آبادانی اماکن فرهنگی همچون مسجد است.
1- تاسیس مسجد
تاسیس مسجد از مصادیق روشن باقیات صالحات است پیامبر (ص) در این باره فرمود: آنچه از کارها و نیکی های مومن پس از مرگش به او می رسد دانشی است که آن را منتشر کرده و فرزند صالح و نیز مصحف قرآنی است که خود بر جای گذاشته یا مسجدی است که ساخته است و باز فرمود: هفت چیز است که پس از مرگ، ثوابش برای بنده نوشته می شود که از جمله مسجدسازی است.
پاداش مسجدسازی
امام باقر (ع) فرمود: هر کس مسجدی بسازد، هر چند به اندازه لانه مرغ سنگخوار باشد خدا در بهشت برایش خانه ای می سازد.
رعایت سادگی در بنای مسجد
رسول خدا (ص) فرمود: مساجد خود را بی ایوان و کنگره بسازید (کنایه از ساده بودن و نداشتن زمینه مزاحمت برای همسایگان) و شهرهایتان را به لحاظ مکان و نمای زیبا به گونه ای بسازید که چشم نواز بوده و چشم انداز داشته باشد.
پیامبر (ص) فرمود: مسجدتان را زر و زینت نیارایید؛ آنگونه که یهود و نصارا کنیه های خود را آراستند.
مسجدسازی در مسیرها
پیامبر (ص) فرمود: مسجد بسازید و خاک و خاشاک آن را بیرون ببرید. هر کس برای خدا مسجدی بسازد خدا در بهشت برایش خانه ای می سازد. مردی عرض کرد: ای رسول خدا! مساجدی که در مسیرها و میان راهها ساخته می شوند نیز اینگونه اند؟ فرمود: آری و بیرون بردن خاکروبه از آنها، مهریه حوریان بهشتی است.
2- توسعه بنای مسجد
رسول خدا (ص) بر گروهی گذشت که به پی ریزی برای ساختن مسجدی مشغول بودند و گویا چون برای مسجد محدوده اندکی در نظر گرفته بودند.
فرمود: آن را گسترش دهید و (با اجتماع در آن) آن را پر کنید آنان براساس فرمان پیامبر (ص) مسجد را گسترش دادند.
3- آبادانی مسجد
امیرمومنان فرمود: هرگاه خدا اراده کند که اهل زمین را به عذابی گرفتار کند، می گوید: اگر نبودند کسانی که در بزرگی و عظمت من یکدیگر را دوست می دارند و مسجدهایم را آباد می سازند و در سحرگاهان به استغفار و طلب آمرزش می پردازند حتماً عذابم را نازل می کردم.
آبادانی مساجد نشانه جوانمردی است؛ امیرمومنان علی (ع) می فرماید: مروت و جوانمردی در شش چیز است سه چیز در حضر (وطن) و آنها تلاوت قرآن، آبادسازی مساجد برای خدا و دوست گزینی در راه خدایند و سه چیز در سفر و آنها بذل زاد و توشه به دیگران و حسن خلق با همسفران و نیکومعاشرت کردن (با مردم) اند.
پاداش احترام به مسجد
امیرمومنان (ع) می فرماید: کسی که مسجد را گرامی دارد، خدا را در قیامت با شادمانی و بشارت ملاقات کند و نامه اعمالش به دست راست او داده شود. پیامبر (ص) فرمود: کسی که آب دهانش را برای احترام به حق مسجد فرو برد، خدا آن را قوت بدنش قرار دهد و برایش حسنه ای نوشته شود و گناهی از او محو گردد و دردمندی از درونش برطرف گردد.
پرهیز از تحقیر مسجد
امیرمومنان (ع) فرمود: مرد مسلمان را مردک (زن مسلمان را زنک)، قرآن را قرآنک، و مسجد را مسجدک نخوانند.
سفارش به حضور در اجتماع مسجد
پیامبر (ص) می فرماید: شیطان گرگ انسان است؛ همانند گرگ گوسفند که گوسفند جدا شده از گله را می برد، پس، از جدایی و تفرقه بپرهیزید و بر شما باد به پیوستن به جماعت و عموم مسلمانان و حضور در مسجد.
امام صادق (ع) می فرماید: بزرگ منشی دوگونه است: در وطن و در سفر؛ ... و آنچه در وطن (مایه یا جلوه گاه) بزرگ منشی و سرافرازی است چند چیز است؛ از جمله حضور در مساجد.
پاداش روشن کردن چراغ مسجد
رسول خدا (ص) فرمود: کسی که در یکی از مساجد خدای بزرگ چراغی بیفروزد تا زمانی که نوری از ان چراغ در مسجد می تابد، فرشتگان و حاملان عرش خدا، پیوسته برای او استغفار می کنند.
4- بهداشت و نظافت مسجد
اهمیت پاکیزگی مسجد: امام صادق (ع) فرمود: کسی که اخلاط سر و سینه خود را به احترام مسجد در مسجد نیندازد بر دردی گذر نکند، مگر آنکه خدا آن درد را از او برمی دارد.
پاداش غبارروبی از مسجد: پیامبر (ص) فرمود: کسی که مسجدی را بروبد خدا در برابر آن برایش ثواب آزاد کردن بنده ای را می نویسد و کسی که خاشاکی اندک- به اندازه ای که در چشم فرو رود- از مسجد بیرون برد، خدا برایش رحمت دنیا و آخرت می نویسد و نیز فرمود: کسی که روز پنجشنبه (شب جمعه) مسجد را بروبد و از آن به اندازه خاک و غباری که در چشم رود بیرون برد بخشوده می شود.
نهی از بردن بوی سیر به مسجد: پیامبر (ص) برای آنکه اهل مسجد آزرده نشوند فرمود: هر کس سیر خورده است به مسجد ما نیاید.
امیرمومنان (ع) فرمود: هر کس غذای بدبو خورده است به مسجد نرود.
منبع: برگرفته از کتاب مفاتیح الحیات
